Teşekkürler flostromo, bu konuyu açtığın için.

Sosyal medya artık hayatımızın bir parçası oldu. Televizyon programlarında bile artık her yayında mevcut. Facebook ve Twitter'da birer hesabı olmayan bir televizyon programı artık düşünülmez oldu. Dışar da bir yere kahve içmeye oturduğun zaman bir bakıyorsun etrafına, cepten, laptop dan, tablet bilgisayardan millet dünyayla iletişim içinde. Bir yandan çok güzel. Eğer böyle bilgi ediniyorsan, uzun zamandır izini kayıp ettiğin dostuna tekrar kavuşa biliyorsan, aradaki mesafe sorunlarını bu şekilde biraz olsun çöze biliyorsan.

Ama...işte iyi niyetin illaki aması olması gerekiyor sanki...aynı masa da bir aile kahvaltı için oturuyor ve herkes elektronik bağlantı aletlerine bakıp sosyal medya içinde iletişimdeler. Birbirleriyle sadece şunu veya bunu uzatırmısın muhabeti oluyor. Veya aynı masada oturup birbirleriyle konuşmak yerine cepten konuşanlara ne demeli? Bazı duyguları öldürüyor bu gelişmeler bence...

Orta yolunu bulana diyecek bir şey yok. Geçen Yotube dan çok güzel bir şarkı listeyi başlattık çalmaya, laptop öylesine görevini yaparken rakımızı içtik, şarkılarla mest olduk ve o güzelim muhabbetin ve sofranın verdiği keyfin içinde babama sımsıkı sarıldım ve ne kadar çok sevdiğimi defalarca söyledim. Bunu Facebook dan veya Twitter den yapamayız. Bunu ancak insanın gözüne bakarak, ona sarılarak ve sözleri direk kulağına söyleyerek yapa biliriz. Orada ki hisleri hiç bir zaman internetten taşıyamayız. Ama internet'in ve Youtube'un sayesinde müziğimiz 10 numara 5 yıldızdı.

Ve burası mı...burası hayatımda normalde tanışamayacağım insanlara dost diye bilmeme vesile oldu. Buradan tanışıp sonra karşı karşıya oturup büyük dostluklara, büyük duygulara vesile oldu.

güzel bir konu teşekkürler,

cevap vermek isterim. her zaman dostlarımın elini sıkarım onları ararım sosyal medya kullanmam ve mutluyum. bir insanı facebook ta online gorup yazmakla telefon açmak arasında ki emek farkını önemsiyorum. zamanla bu düşünce bu şekilde oturdu bende benim fikrim bu