Uzun zaman geçmişti. Yaptığım bir hatadan dolayı –ki bunu nasıl yapabildim hala anlamıyorum- cezalandırılmıştım.Bir yıl kadar görüşmemişti benimle Efendim.En son konuştuğumuzda nasıl bu kadar alçalabildiğimi anlamadığını uzun uzun anlatmıştı.Canım yanmıştı. O konuşmada afallamıştım.Arkasından uzun süre görüşmeyeceğimizi ve bu süre zarfında hala kölesi olduğumu unutmamamı emretmişti.Unutamazdım çünkü ruhum yapayalnız bir şekilde upuzun bir yıl geçirmişti…Her an telefonuma bakıyordum.Belki arar Efendim diye.ben ne olursa olsun ulaşamıyordum.Bütün yollarımı tıkamıştı.Beklemekten başka çarem yoktu sanırım.Bir yıl geçmişti artık dayanmayla dayanmama arasındaki o ince çizgideyken telefon etti.Onun sesini duymak harikaydı özlemiştim.Özlediğim şey itaat etmekti.”BU HAFTA SONU YANIMA GEL” diye emretmişti.Hafta sonunu büyük bir heyecanla beklemiştim.Aslında korkuyordum da başıma geleceklerden.Ama ne olursa olsun büyük bir heyecan duyuyordum.Hafta sonu geldiğinde sabah erkenden evine gitmiştim.bir kez daha onu kızdırmak istemiyordum.Kaybetmekti bütün korkum ki bir yıl boyunca bunu tatmıştım…Kapıyı çekingence çaldığımda bir bayan açmıştı kapıyı içeriye girmemi söyledi.Efendim’in içerde olduğunu söylüyordu.Koridorda beklemeye başlamıştım.İçeri den elinde kocaman bir bavulla gelmişti yarım saat kadar sonra.”HADİ GİDİYORUZ”diye emretti.Arkasından sessizce yürümeye başladım…Hatamın bedelini çekmeliydim bu her ne olursa…Arkası kamyonet tipi olan bir arabaya binmiştik.Ve hiç konuşmadan şehir dışına çıktık…Kimlerin olmadığı bir bölgeye geldiğimizde durdurdu arabayı ve soyun diye emretti.Çaresiz soyunmuştum…Sonra da beni en sert şekilde bağladı.İpin bir ucunu da kamyonete bağlamıştı ve bu şekilde tekrar arabayı çalıştırdı.Bu şekilde de bir saat kadar devam ettik yolumuza.Hiç bilmediğim daha önce hiç gelmediğimiz bir çiftliğe gelmiştik.Arabayı durdurduğunda beni çözmeden eve girmişti.Daha sonraysa gelip beni almıştı.Korkmaya başlamıştım.Bu ıssız yerde kim bilir ne ceza verecekti ve ruhumu günahlarımdan arındıracaktı…Doğru banyoya götürmüştü beni… “10 DAKİKAN VAR HAZIR OL” hemen bir duş alarak hazırlanmıştım.dört ayak üstünde durmuş emirleri bekliyordum.10 dakika sonra geldiğinde boynumdaki iple içeriye götürmüştü Efendim.İçerde yine önce ayaklarımı ardından ellerimi bağlamıştı.Daha sonraysa ellerimle ayaklarımın bulunduğu iplerden yeni bir ip geçirerek iyice sıkılaştırmıştı düğümü…Hareket edebilmem olanaksızdı.Zaten hareket etmeyi de istemiyordum.Bu bir yılda dersimi almıştım.Ve cezaları da özlemiştim.Şimdi onun sayesinde günahımdan arınacaktım.ruhumdaki utanç biraz olsun azalacaktı… daha sonra boynumdaki ipi de biraz sıkıştırmaya başlamıştı.Hala nefes alıyordum ama zorluyordu ip boğazımı.bu şekildeyken beni izlemeye başlamıştı bir yandan da ne kadar kötü olduğumu haykırıyordu.Utanç bütün ruhumu kemirirken ağlamaya başlamıştım.Sonra bavuldan kırbaçı’nı çıkararak vurmaya başlamıştı.”AĞLAMANI DEĞİL SAYILARI DUYMAK İSTİYORUM TAM 200 TANE” yok olmuştum.200 kırbaca nasıl dayanacaktım.Ama elimde değildi.İlk darbeyle başladım saymaya. İlk darbe çok sertti.Bayıltacak gibiydi.Daha kendimi toparlamadan ikinciyle sarsılıyordum.Derken 3-4-5 sayılar arttıkça darbeler de sertleşiyordu ama ruhumda temizleniyordu sanki.Hiç zorlanmamıştım.198-199 tam rahatlamışken “ KAÇ OLDU BEN 100 SAYDIM DOĞRU MU” diye seslenmişti. “Evet Efendi’m” hayır diyemezdim.Bir yüz kırbaçla daha baş etmeye çalışmıştım.200 olduğunda kırbaç sayısı rahatladığımı düşünüyordum ama Sıradaki cezamın falaka olduğunu anladığımda çok kötü olmuştum.Dayanamazdım bunu hissediyordum ama yine de direnemeyeceğimi bildiğimden hareketsiz duruyordum.Efendim ryter sopasını elinde aldığında bir an için irkilmiştim.Ama ilk darbeyle beraber kendimden geçmeye başlamıştım.En son hatırladığım şey o darbenin çok sert ve şiddetli oluşuydu.Kendime geldiğimde yataktaydım ve yine aynı şekilde bağlıydım ve yatağın biraz üstünde iplerle tutturulmuş iki tane mumun eriği ayak tabanlarıma dökülüyordu.Canım yanıyordu ama sesim çıkmıyordu.Ağzım bağlanmıştı ve içeriden gülüşme sesleri erkekli kadınlı bir grubun sesleri geliyordu.O mumlar eridiğinde Efendim yanıma gelmişti.Ve beni banyoya götürüp temizlenmemi ve yanlarına gelmemi emretmişti.İşte o gün hayatımın en büyük dersini almıştım.