İyilik kavramıyla vefa kavramı yan yana durur.
İyilik yapan,başka
birisine dar anında yardımcı olan her kişi ister
istemez karşıdan "vefa" bekler.
Bu nedenle "iyilik yap denize at" deyişi
kullanılır. Karşılık beklenmiyor gibi davranılsa
da her iyiliğin bir şekilde geri döneceği
düşünülür.
Bir kurdu avcılar fena halde sıkıştırmıştır.
Kurt ormanda oraya buraya kaçmakta, ancak
peşindeki avcıları bir türlü ekememektedir.
Canını kurtarmak için deli gibi koşarken bir
köylüye rastlar. Köylü elinde yabasıyla
tarlasına girmektedir.
Kurt adamın önüne çöker ve yalvarmaya başlar:
"Ey insan ne olur yardım et bana, peşimdeki
avcılardan kaçacak nefesim kalmadı, eğer sen
yardım etmezsen biraz sonra yakalayıp
öldürecekler."
Köylü bir an düşündükten sonra yanındaki boş
çuvalı açar, kurda içine girmesini söyler.
Çuvalın ağzını bağlar, sırtına vurur ve yürümeye
devam eder. Birkaç dakika sonra da avcılara
rastlar.
Avcılar köylüye bu civarda bir kurt görüp
görmediğini sorarlar, köylü"görmedim" der ve
avcılar uzaklaşır.
Avcıların iyice uzaklaştığından emin olduktan
sonra köylü sırtındaki torbayı indirir, ağzını
açar, kurdu dışarı salar.
"Çok teşekkür ederim" der kurt, "Bana büyük bir
iyilik yaptın"
"Önemli değil" der köylü ve tarlasına gitmek
üzere yürümeye başlar.
"Bir dakika" diye seslenir kurt: Çok uzun
zamandır bu avcılardan
kaçıyorum,çok bitkin düştüm, açım, kuvettimi
toplamam için bir şeyler yemem lazım
ve burada senden başka yiyecek bir şey yok."
Köylü şaşırır: "Olur mu, ben senin hayatını
kurtardım."
"Yapılan iyiliklerden, verilen hizmetlerden daha
çabuk unutulan bir şey yoktur" der kurt. "Ben de
kendi çıkarım için senin iyiliğini unutmak ve
seni yemek zorundayım."Bir süre tartıştıktan
sonra, ormanda karşılarına çıkacak olan ilk üç
kişiye bu konuyu sormaya ve ona göre davranmaya
karar verirler.Karşılarına önce yaşlı bir kısrak
çıkar. "Ne vefası" der kısrak, "Ben sahibime
yıllarca hizmet ettim, arabasını çektim, taylar
doğurdum,gezdirdim. Ve yaşlanıp bir işe
yaramadığımda beni böylece kapıya kovdu..."Bir
sıfır öne geçen kurt sevinirken bir köpeğe
rastlarlar. "Ben hizmetin değerini bilen bir
efendi görmedim" der köpek, "Yıllardır sadakatle
hizmet ederim sahibime koyunlarını korurum,
yabancılara saldırırım,ama o beni
her gün tekmeler, sopayla vurur..."
Kurt köylüye döner, "İşte gördün" der. Köylü de
son bir çabayla "Ama üç diye konuşmuştuk, birine
daha soralım, sonra beni ye" diye cevap verir.Bu
kez karşılarına bir tilki çıkar. Başlarından
geçenleri, tartışmalarını anlatırlar. Tilki hep
nefret ettiği kurda bir oyun oynayacağı için
keyiflenir. "Her şeyi anladım da" der tilki "Bu
küçücük torbaya sen nasıl sığdın?" Kurt bir
şeyler söyler, tilki inanmamış gibi yapar:
"Gözümle görmeden inanmam..."İşin sonuna
geldiğini düşünen kurt torbaya girer girmez,
tilki köylüye
işaret eder ve köylü torbanın ağzını sıkıca
bağlar. Köylü eline bir taş alır ve "Beni yemeye
kalktın ha nankör yaratık" diyerek torbanın
içindeki
kurdu bir süre pataklar. Sonra tilkiye döner
"Sana minettarım beni bu kurttan kurtardın" der.
Tilki de "Benim için bir zevkti" diye cevap
verir. O an köylünün gözü tilkinin parlak
kürküne takılır, bu kürkü satarsa alacağı parayı
düşünür ve hiç beklemeden elindeki taşı kafasına
vurup tilkiyi öldürür.
Sonra da torbanın içindeki kurdu ayağıyla
dürter: "Haklıymışsın kurt,yapılan iyilikten
daha çabuk unutulan bir şey yokmuş..."

Yaptığımız iyiliklerin unutulmaması ve yapılan
iyilikleri unutmamak dileğiyle...