extrem boyutta bir keyif aldım okurken..

Teşekkür ediyorum, daha birçok yazım var ama anti Humanist yapim toplumsal bilinci arttırmak istemeyen benliğimin bencilliginden kurtuldugumda yayımlıyorum.

CHAPTER 3 RÜYA

Biraz geç kalmıştı, onu bekliyordum, kahve içiyordum, sıkılmıştım
Telefonumda yeni bir şey yoktu, ne e-mail, ne whats app ne de diğerleri
Yeni bir şey oluşması için adımda atmak istemiyordum, her an gelebilirdi
Kahve, telefon ve sigara arasında geçen zamana pek aldanmadan bekledim
Geliyordu, garip bir heyecanı da beraberinde getiriyordu,
Her zaman söylerdim, “ gelirken kendinizi de getirin “ diye
Bu sefer nasıl olacağını merak ettim, ne ölçüde salmam gerekiyordu kendimi?
Bilgiler, yaşanmışlıklar ve hafif yalanlar mı olacaktı menüde?
Ya da ona göstermeli miydim menüyü? Sonuçta olması gereken benim ellerimdeydi,
Ortada atılan bir adım vardı, nereye gideceğimizi ben belirleyecektim
Onun gelişinden nereye gideceğimiz zaten bir parça belliydi, bunu aklıma not etmiştim
Sohbet bu yönde olacaktı herhalde,

Libido soğukta daha iyi çalışırdı, onun ateşi olimpostaki kadar kutsaldı
Birçok şeyi ısıtırdık, günah olmazdı o ateşte
Fazla tutarsan pişerdi, tasavvuf gibiydi, kısır döngünün ateşiydi
Dönmediği zamanlarda problem vardı
Selam verdi, oturdu, gülümsedi, ilk karşılaşmaydı,
İkincisini düşünmeden edemedim,
Yaptığımız yolculuktan bahsettik,
En son anlattığını konudan yola çıktık,
Kaybolmuştuk, yol bir durma biçimiydi, aslında yol bir yere de gitmiyordu
Gideceğimiz yer belliydi, yola ihtiyacımız yoktu,
Para her şeyi çözecekti,

Uçkurumuzu da çözecekti elbette,
Fermuarlar ve düğmelerde buna dahildi,
Paket halinde gelen bu çözülmüşlük, duygularımı da ele geçirdi
Dayanamadım, erkeğin evrimsel rolü ve basitliği beni ele geçirmişti
Elim başka yerdeydi, yakında onu oradan çekmek zorunda kalacaktım,
Kahveyi yemen içip, maddi boyutları anlamsızlaştırdıktan sonra
Çözülmenin gerçekleşeceği yere doğru yürümeye başladık,
Günahlar peşi sıra geldiği için, sırayı bozmadık ve “ her şeyin anasını “ yanımıza aldık,
Oda memnundu yalnız değildi artık, metalaşmış değerlere ışık tutuyordu, ana rolü için konumlandırılmış bir şeydi, normaldi yani,
Belki de anormal olan bizdik,
Anamızın önünde yapacaktık bu çözülmüşlüğü,
Gözlerini bağlasak bile duyacaktı bizi,

Olsun, anamızda yanımızdaydı, güvendeydik,
Bu sefer sekizinci kata çıktık, içeriye sağ ayağımla girdim, uğursuzluk etmek istemezdim,
manzarası da vardı,
Canımız sıkılırsa manzarayı da izleyebilirdik,
Neler olacağını kimse bilemezdi,
Günahlar sıkıcı ve kabul edilemez boyuta da gelebilirdi,
Sınırları ve boyutları yoktu, ondan sonraki her şey günahtı,
Soğuk içilmesi gerekenleri, ayırdık
Sıcak olan bedenlerimizdi,
Kokumuz istenilen hale gelinceye kadar suyun altında kaldık,
Masum değildik, su güzel bir hızlandırıcıydı
Yeterince hız enerji demekti, kinetik olması tercihimdi,
Potansiyelimi kullanmayı her zaman sevmişimdir,
Enerji yok olmamalıydı, kanun buydu
Kurala uymak güzeldi, kuralcı değildim tabi ki
Duştan çıktık,

Anamızı yalnız bırakmadık,
Hafif acıkıyorduk, enerji organikti, yarınlarda öyle,
Erkeğin mücevherleri değerliydi, yapılması zaman alıyordu,
Karşımdakinde öyle bir şey yoktu,
Mücevherlerimi alıp zengin olmak istiyordu,
Belki de beni terk edecekti, bilemiyordum ama istediğini verecektim
Elimde değildi, o almasını öğrenmişti
Erkek bazen teslim olurdu, ya kaderine ya da o anlara
Yine öyle bir durumdu, yapacak bir şeyim yoktu
Aydınlığı ve uyarılar buna izin veriyordu
Annemiz odadan çıkmıştı, yalnızdık
Giderken bize tembihlemişti fazla yaramazlık yapmayın diye,
Herkes vicdanını rahatlatıyordu, annemiz bile
Annemiz kutsal değildi, cennetteki annemiz değildi bu
Yer yüzünde yaşayanların, annesiydi
Mayalanmış ve bakterilenmişti, gelişmiş belliğimizin düşmanı
İdimizin dostuydu, fena değildi, kişiden kişiye göre değişiklik gösteriyordu

Yalnızlığımız fazla uzun sürmedi,
Mücevherlerimi çalmış, beni farkı bir boşluğa bırakmıştı
Artık uyuyordum, çok derin bir uykudaydım,
Kaybedecek bir şeyim kalmamıştı, kazanmışta sayılmazdım
Erkekler buna tatmin olmak derdi, uyku ile gelirdi
Yine aynı şey oldu

Teşekkür ediyorum, daha birçok yazım var ama anti Humanist yapim toplumsal bilinci arttırmak istemeyen benliğimin bencilliginden kurtuldugumda yayımlıyorum.
güzel bir tutum. insan kendisi için ürettiği kadar zengindir diye düşünüyorum, çünkü hiç bir alfabe dokunamaz başka bir insanın duyarsızlığına.

Teşekkür ediyorum, daha birçok yazım var ama anti Humanist yapim toplumsal bilinci arttırmak istemeyen benliğimin bencilliginden kurtuldugumda yayımlıyorum.
güzel bir tutum. insan kendisi için ürettiği kadar zengindir diye düşünüyorum, çünkü hiç bir alfabe dokunamaz başka bir insanın duyarsızlığına.

İç içe anlamlar ve güçlü yargılar. Ahh, bukowski görse güler geçerdi herhalde. Oda umursamazdı bilirsin, biz umursamaz olurken lafta söylemekten geri kalmıyoruz. Aynı şey benim içinde geçerli, duyarsızlığı sadece edebiyata değil elbet, kendine ve kelimelere de yapıyorlar bunu. Alfabede bir şey yok, metalaştırabilirsek dokunduğu gözlemlenmiştir 😉 Tabi bu benim işim mi? Hiç sanmıyorum, hem liberal olup, ara ara sosyal olmak bazen kızıp kara bayrağı çekmek yorucu oluyor. Ne yapmalı acaba ?

politik davranmak en kolayı böyle durumlar da. sen defterinin kapağını kapatınca yazılanlar değişmiyor. sadece bilirsin onlar orda kalıyor işte.sadece okunmamış olması senin hissetmemiş ya da düşünmemiş olmadığın anlamına gelmiyor. ve siyah bayrak?

politik davranmak en kolayı böyle durumlar da. sen defterinin kapağını kapatınca yazılanlar değişmiyor. sadece bilirsin onlar orda kalıyor işte.sadece okunmamış olması senin hissetmemiş ya da düşünmemiş olmadığın anlamına gelmiyor. ve siyah bayrak?

Kara bayrak anarşinin bayrağıdır. Burada unuttun bir şey var : " insan insanın ölçütüdür ", tabiki kitabın kapağı kapanabilir, tabiki kendine kalabilir ama kendi ekseninin ayarı açısından meydana çıkman gerekir. Zaten olay, çıkış şekli ve zamanı, senin nasıl bir karakterde olduğunu belirliyor

CHAPTER 4 HATIRALAR

Beyaz değiller, çok değiller, kısa bile denilebilirdi hatıralarım için
Kırmızıydı çoğu, kırmızı seni özlememek mümkün mü? Aklıma gelenleri anlatıyorum şimdi,

Uçaktaydım, ilk kez ayrılıyorduk. Birçok ayrılığın sebebi olacak olana gidiyordum
Gittiğimi şimdi anlıyorum, alt yapısını yapıyordum, kafamı çevirdiğimde orda olanı görmek için hazırlamıştım kendimi,
Adiliğin kaynağı aitlikte yatıyordu, her zaman yatmaz ama yatarsa da genelde ayrılıkla biterdi
Hikayeler her zaman aynı mıdır acaba ? İnsan aynı insan olduğuna göre herhalde hikayelerde aynıydı
Yer yüzünde yürümeye başladığımızdan beri hemen hemen aynı hikayelerdi bunlar,
Sonunda gördüm, ah evet o kokuyu hatırladım şimdi, kokuyordu ve gözleri ; görmekten fazlası vardı orda
Biz demiri gökten indirdik diyen kutsal metinlerin, bilimsel açıklaması olan süper novalar gibiydi

Onlar patlamasaydı bugün savaşta olmazdı, hala ağaçla idare ediyor olurduk,
Ve gözler bu kadar koyu olup, toplara kadar akmazdı, akmasaydı iyi olurdu aslında
Aslı ile ilgili bir şeylerde yazılabilir, ama bu hatıra ona ait değil.
Uçan kuş yere indiğinde, saçma bir hava reaksiyon başladı,
İletişimin en kişisel haline saygı gösterildi, bilimden uzaktık, hormonlara daha yakındık
Aradan vakit geçti, genelde öyle olurdu bir şeyler geçerdi,
Saçma bir bütünün parçasıydık nede olsa
O bagajlarını aldı ben iletişim bilgilerini,
Bir şeyler iliştirdim o bilgilere, belki de not düştüm yanına

Arabalar geldi, bizi götürdü benim daha yolum vardı
Belki de yolun başındaydım, uğraşacak çok vaktim vardı. Arkamdaki korku gibiydi
Eve varmıştım, uzak doğuya ve tatar yayına daha yakındım
Atalarımızın gücü üzerimizde olsun, Çin seddi ve uzay gibiydi
Ordan görmek isteyeceğim son şeydi,
Ama her gün gördüm, nedense hepsi aynıydı
Onlarda bizim için öyle söylüyordu. Saygı da pek yoktu
Ofiste olan oldu, iletişim için aldıklarımda iletişim kurmayı denedim. 21.yy yardımcı oldu,
Ereksiyon’a teşekkürü borç bilirim, beni bu çöküntünün içine o attı nede olsa
Ereksiyon, insanlığı karanlıktan kurtaran bazen de intihar sebebi olan elektriği hayatımıza soktu
Çocuklar kitap okuyabilsin, insanlık aydınlansın diye yaptı herhalde, aydınlatacak yazıları da bizler yazmaya çalışıyoruz, önce kendimizi karartıp ve kirletip
Bir şarkı bu kadar derin olabilir “Giulio Caccini “ neyse,

Bir şeyler iliştirdim ve yolladım. Bekledim, kırmızı derki “ beklemek ahlaksızlaştırır “
Öyle de oldu, ereksiyon devreye girdi ahlağımı yeniledim ta ki bir daha kızana kadar,
Mevsimsel değildi, anlıktı. Elektrik vardı, ulaşım gelişmişti
Aradan ne geçebilirdi ? Düşünceler mi ? Yemek borusundan aşağıya inen sıvı ve katılar mı ? Yoksa söylediğimde güldüğün “ pülp “ mü.
Bunların yanında zaman geçti, iletişim iki taraflıydı, kaygılar ortaktı
Üzüntü ve heyecan ile kabul ettim teklifi, ellerimden sesler çıktı
Temiz kan ve pis kan karışmıştı, şehir aldatılmıştı
Sözler unutulmuştu, hayvanlık dağda aç kalınca şehire gelmişti
Şehirde bir çok lokanta vardı, parası olmayan hayvanlar geceye kadar bekleyip artık yemekleri yerdi,
Allah aç bırakmazdı, inansan da inanmasan da öyle oluyordu.
A noktası ile B noktası arasında yol almam gerekiyordu, yer değiştirmek için araç lazımdı
Bu işi bizim için yapanlar vardı, hatta bazıları meslek edinmişti. Komikti, yer değiştirmek için var olan bir meslek aynı “Charles Camille Saint-Saëns “ gibiydi
Bazıları her şeyi de bilirdi, ifade kaygısı vardı
Bazıları ise sağlıklı bir tek ilişkileri bile olmayan bir adamlardı, kırmızı insanları betimlerken bunları kullanırdı, kırmızı haklıdır çoğu zaman.
Mesleğin devamı için, onları kullandım. A ve B noktası arası vakit aldı

Akşama kadar beklemek istemediğim için lokantaya gittim, açtım
Yemek yedim, vaktimi geri almak istiyordum
Geri alma işi başlamıştı. İletişim elektronik değildi artık,
Yüz yüze olan bir hal almıştı, yeni hali daha somuttu. İnce bir keman gibiydi
Dışarıda fazla bir işimiz yoktu, kısa bir plan yaptık. Belki planın kendisi kısaydı
Markete girmemiz gerekiyordu, perakende de bir sektördü

Vergisini ödüyordu, fişte alıyorduk. İşimiz bitti, çanta ürün doluydu,
Öncesinde tuvalete girdim, kontrol edilmesi gerekiyordu
Çıktığımda her şey çok değişmişti.
“Birisi başıma çekiçle vurmuştu, hafif kanamış, daha çok acımıştı”