kütük ellerim zincirlenmiş ayaklarım yere deyip deymedigi belli dil yarı havada asılı bi vaziyette bi odun parcasına baglandım ve bekleyiş
kim vuracaksa vursun şu kırk kırbacı diye haykırasım geldi ne yapacaksa bana kırbaç darbesi ne acı verebilirki
ateş yakılır etrefında kadınefendinin hizmetkarları toplanır ritim tutuyolar şarkı
misali ama ben ne dediklerini anlamıyom tek anladıgım kelime cellat
ve kırbacın havada cıkardıgı ses sırtımla bütünleşince iki derinin kavuşması
sanki iki kardeşin kavuşması gibi
cellat kimdir kırk kırbacını yiyipde hayatta kalan daha canlı cıkmadı ondan cellat derlermiş
ince bi yarık neden acılır derimde kamaylamı kesiyolar yoksa kırbaçlıyolarmı
anlamadım sessizligimi bozman keyif vericek kırbaclatan kadına bagırmıcam keyif almasını engellemem lazım sırtım da ki sıcaklık kırbacın yakmasımı süzülen
kanların ateşimi anlayamadım
havadakı vızıldı bitti sırtımı epeydir hissetmiyordum sessizligi bozan yine onun sesi oldu itaat edicekmisin yoksa cellatın kırk kırbacından sonra ben ölümsüzümmü diyosun
dişlerini göster bakalım
öyle sıkmışimki dudaklarımı acamadılar
kılıcı getirin kırk tane yarık bakalım ne kadar dayancak hepsini daglamak lazım iyleşmesi için
kırbaca dayandık bagırmadan buna nasıl dayancaz ilk beş daglamadan sonra
bagırmadım ama agzımdan kan gelmeye başladı dişlerimi o kadar sıkmışımki damaklarım isyan edercesine yarılmış bunu fark emiş olmalı ki
şu itin agzına bişey sokun cenesini dagıtmasın
artık bagırmak istiyorum ama zaten sesim cıkmıyor cenemi hareket ettiremiyorum
her bi sıcak metalin degişini tüm bedenimde hüçrelerimde hissetmeye başlıyorum bu kadar acı bu bedene fazla dilmi diye düşünürken aklıma
yine O gözleri geliyo