Hayatımın sonlarına yaklastıgım artık ruhumuda eğitmekten ümidi kesmişken tanıdım efendimi efendım konustukca acaba benı kabul edermı acaba onun kopegı olma sansını bana verırmı dıye baslayan sorular ıcımı kemırıp duruyordu.. bıkac gun yazıstıktan sonra efendım benı kopeği olarak kabul etti hayatımda herseyın anlam kazandıgı andı
Birgun calısıyorken telefonum caldı arayan efendımdi ellerim titredi dizlerimin bağı cozuldü telefon calıyordu ama benım acmaya cesaretım yoktu kapanmaya yakın kısık bı ses tonuyla emredın efendım dedım duvara yaslanmıs tır tır tıtrıyordum efendımın o muhtesem sesı ruhumda gezınıyo ruhumu ele gecırıyordu..kımın kopegısın dıye sordugunda gururla sizin efendim diyebildim sadece … … .
Artık efendıme aıdıyetım teslımıyetım hızla buyuyordu her gun aranmayı bekleyen telefon caldıgındada korkuyla ne yapıcagını sasıran saskın bı kopek olup cıktım.. efendımı uzmemek ıcın ona karsı hata yapmamak ıcın cırpınıp kendıme soz verdıkce heycandan cahıllıkten habıre hatalar yapıp durdum her seferınde efendımın ses tonu degıstı bana kızdıgına tabıkı cok uzuldum ama onu uzdugum ıcın kahrettım kendımı
Sımdı bınkere daha hayran oldum efendıme artık ol dese canımı hıc tereddutsuz verıcek kadar guvenıp bı okadarda hayranım herkesten sakladıgım bu hastalık donemınde benım en buyuk yardımcım en buyuk sıgınagım yıne efendım oldu..
Sımdı buyuk sabırla tedavımın bıtıp efendımın dızlerının onunde ayaklarının dıbınde olmayı beklıyorum bana ne oldugumu anlatan ruhumu egıten sonsuz sabırla bana yardımcı olan en zor gunumde hayata tutunmama sebeb olan efendıme sonsuz tesekkurlerımı sunuyorum
Acız kopegınız ruhum ve bedenım sızındır ayaklarınızın altında olmak en buyuk serefımdır