“Efendim çok özür dilerim beni bağışlayın”diye fısıltıyla konuşuyordu genç kız.Oda da kimse yoktu.Sessiz ve bomboş oda da kızın söyledikleri yankılanıyordu.Kız sessizce fısıldarken gözlerinden yaşlar süzülüyordu.Bu sefer o kadar büyük o kadar büyük bir hata yapmıştı ki bunu nasıl telafi edecekti bilmiyordu düşünemiyordu.Sadece beklemekte ve boş odada acı içinde yalvarmaktaydı.Masanın üstündeki düzenek sesin bütün evin içinde duyulmasını sağlıyordu ve evde misafirlerin olduğunu biliyordu genç kız.Ama bu sefer fazla ileri gitmişti.Nasıl yaptığını kendi bile bilmiyordu oysa.Nasıl bu kadar ileri gidebilmişti.Aslında düşündüğünde kendini hatalı bulmuyordu hatta suçsuzdu ama o zaman neden yüreği bu denli azap ateşiyle yanıyordu neden gözlerinden yaşlar süzülüyordu neden olduğunu kendi de bilmiyordu.Bildiği tek şey bu sefer küçük bir cezayla kurtulamayacağıydı.10 gün 1 ay 1 yıl ne kadar sürerse sürsün katlanacaktı.Efendisine sadakat ı n ı ispatlayacaktı da nasıl olacağını kendi de bilmiyordu.Sadece üzgün çaresiz ağlıyor ve özür diliyordu…İçerden gülüşme sesleri geliyordu.Biraz yüksek sesle kahkahalar.Eskiden onların yanında olurdu.Efendisinin ayakları dibinde olurdu…Arada sırada ayaklarına masaj yapardı.Efendisi de onu saçını okşayarak ödüllendirirdi arada.Bazense yanında olduğu halde görmezden gelir acılar içinde kıvrandırırdı.İyi de şimdi ne olacaktı.Efendisinin şüphelerini nasıl giderecekti.Nasıl bir cezayla karşılacaktı.Yoktu hiçbir fikri nasıl olacaktı ki zaten.Efendisi süprizlerle doluydu.Her gün her seferinde farklı bir şeyler denerdi.Ve bundan zevk alırdı.Leyla da alışmıştı buna.Ama şimdi yaptıklarını yok etmesi için ömrünü vermeye hazırdı.Bunları eskileri düşünürken bir yandan yalvarıyordu Efendisi’ne bir ara kapının önünde ayak sesleri işitti.Efendisi gelmişti. “Şimdi sus ve beni iyi dinle” Genç kız korkmuştu.Ama can kulağıyla dinliyordu. “Şimdi içeri odana gidiyorsun ve giyiniyorsun ve beni orada bekliyorsun. 10 dakikan var” Genç kız ürkmüş bir vaziyette “Şey E-Efendim ne giymemi istersiniz “ Efendisi keskin gözlerle baktığında başını öne eğdi gayri ihtiyari Leyla. “ Ne giyersen giy artık fark etmez benim kölem değilsin bir süre ” Bir anda bütün dünyası yıkılmıştı genç kızın bu neyin nesiydi.Ne demek istemişti Kudretli Efendisi.Yer ayaklarının altından kaymaya başlamıştı ve kendini bir iki saniye içinde yerde buldu.

Uyandığında hiç tanımadığı bir yerde sert ve acımasızca bir şekilde bağlanmış buldu.Hareket edemiyordu.Gözleri bağlıydı.Hiç bir şey göremiyordu.Bir anda sert bir topuk sesi bulunduğu yerde yankılanmaya başladığında buranın bir depo olduğunu anlamıştı genç kız.

Burası bir depoydu ama ne deposuydu ve bu topuklu ayakkabı sesleri kime aitti.Korkuyordu ama çaresizce bekliyordu ve uzaktan gelen sesler gitgide yaklaşıyordu.Yaklaştıkça sesler korkusu daha fazla artıyordu Leyla’nın korkusu gitgide artıyordu ama elinde değildi bu.Sonra sesler yanı başında kesildiklerinde sert bir kırbacın darbesiyle irkildi genç kız.Hiç beklemediği bir anda hiç tahmin bile etmediği bir sertlikte inmişti kırbaç.Bir anda nefesi kesildi tutuldu bir süre.Bu arada kırbaçların şiddeti artarak inmeye devam ediyordu.Her seferinde şiddet artıyordu.Zaman geçmek bilmiyordu ve şiddet her geçen saniye süratle artıyordu.Arada kırbacın indiği yerleri inceliyordu narin bir el.Ama sertçe dokunuyor arada vuruyordu.Arada suratına tokatlar geliyor genç kızı allak bullak ediyordu.Çaresizdi ve itaat edecekti.Belki bu şekilde kendini affettirebilirdi Efendisine. Bekliyordu…Her darbe de şiddet artarken.Bir erkek sesi duydu genç kız.Bu Efendisinin sesiydi. Ama kendisiyle konuşmuyordu.O bayanla konuşuyordu aslında Efendisi konuşuyor o bayan dinliyordu.Acaba şansı var mıydı.Merak içinde beklemekteydi.Kırbaçlar bir ara durmuştu ama şimdi eskisinden daha sert iniyordu tenine.Kırbacın tenine değdiğinde oluşturduğu sıcaklık bütün ruhuna ulaşırken diğer bir darbe iniyordu hepsi peş peşe ve hepsi sert…

Bir süre sonra durdu darbeler.Ve ayak sesleri de giderek uzaklaşmaya başlamıştı…