dikenlerim tüy tüy oldu okurken... insanımı seviyorum arkadaş

====================
Şamil Şhapli Erkan
Az once de bir arkadaşım şunu paylaştı:

"Dün gece geç saatte kadıköy'e döndüğümde arabam çekilmişti. Bunu zaten bekliyordum çünkü hatalı olan bendim. Sürpriz olan ise beni Kadıköy'e getiren taksi şöförüydü.

Bindiğim anda aynadan sallanan kuran-ı kerim (hiç bir şekilde eleştirmek için söylemiyorum), şöförün çember sakalı, arabanın içindeki yoğun hacı yağı kokusu.

Arabaya binerken inşallah bana bir şey demez ben de cevap vermek zorunda kalmam dedim. Kadıköy e geldik, benim arabam çekilmiş beni dragosa kadar götürür müsünüz dedim. Elbette bu benim görevim ama istersen araban çekilmiş mi onu teyit edelim bi dedi. Tamam dedim. Sen arabada otur ben şurada duran polislerle buradan çekilen arabalar nereye çekiliyor onu öğreniyim bi dedi.

Gitti, kuşdili otoparkına çekiliyormuş, oraya gidelim dedi. Gittik, öğrendik ki oraya değil Moda Camiinin oradaki otoparka çekilmiş. Bana üstünde yeterli para var mı, benim bildiğim kadar 72 TL cekici parası bir de otopark parası alıyorlar eğer üzerinde yoksa ben veririm sen yarın bana ulaştırırsın dedi.

Ben arabanın içinde küçüldükçe küçülüyordum. Var dedim. Moda otoparkına geldiğimizde git arabanı al, sen otoparktan çıkana kadar seni burada bekleyeceğim dedi. Daha fazla tutamadım kendimi. Boynumda maske ve gözlüğüm asılı değildi ama elimde çantama sığmayan baret vardı yani gecenin o saattinde nerden geldiğim çok belliydi.

Arabaya bindiğimde aslında beni azarlarsın diye önyargım vardı dedim. şimdi nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum dedim. O da bana biz size nasıl teşekkür edelim, ülkede pazarlamadıkları arazi kalmadı. AVM'lerin hepsine yandaşları ortak. siz canınız pahasına ordasınız, biz Allahtan korkarız ve haklının yanında oluruz dedi. Peki sence biz çok muyuz dedim, pes etmediğiniz sürece çok daha çok olacaksınız, pes etmediğiniz sürece onlar gerçek kimliklerini gösteriyorlar dedi.

Tüm bu samimiyetinden sonra ben sana bayıldım, şikayet etmiş gibi olmasın ama bari hacı yağını bu kadar yoğun sürmesen, inan biber gazından daha çok baş ağrısı yapıyor dedim. Hanım çok beğeniyor dedi... 😀

Biz Halkız...
============

Gezi parkı direnişinin dindarlar destek vermiyor demek çok hatalı bir bakis acısı olur zaten. İlk günden beri antikapitalist müslümanlar orada ve Islam ile vahşi kapitalizmi bir araya getiren AKP'ye ateş puskuruyorlar. Takdirle izliyorum.

Bırılerının maşası olmaktan ne zaman vazgececek bu mıllet ? Ne zaman dolaylı usaklıktan vazgececek ? Ne zaman dusunecek ınsanlar? Tahammulsuzlukte sınır tanımamama bırgun bıtecek mı acaba cok merak edıyorum.
Gezı parkı vs yerlere gıdıs kesınlıkle tezgahtı ılk gun ılk duydugum anda soyledım.
Soru 1 Bu olayların baslangıcındakı ınsanlar bunlardan ne zaman haberdar oldular?
Soru 2 Vatanperver olmak ıstemıyorum dıyenler yarın okula metroyla metrobusle gıtmeyecekler mı ?
Ben agır konusmayı sevmem ama bıle bıle kargasa cıkarmak vatan haınlıgıdır Su an gezıparkındakılerın cok masum oldukları soylenıyo kendını kullandıran masum degıldır.
Parazıt gıbı memleketın herseyınden faydalananlar vatanhaınlıgı yapıyorlarsa bunun adı cevrecılık degıldır
Sız hıc Green Peace ın ortalıgı savasalanına cevırdıgını gordunuz mu ?
Green Peace'in Gezi'de çadırı olduğunu hatırlatmak isterim.

Bırılerının maşası olmaktan ne zaman vazgececek bu mıllet ? Ne zaman dolaylı usaklıktan vazgececek ? Ne zaman dusunecek ınsanlar? Tahammulsuzlukte sınır tanımamama bırgun bıtecek mı acaba cok merak edıyorum.
Gezı parkı vs yerlere gıdıs kesınlıkle tezgahtı ılk gun ılk duydugum anda soyledım.
Soru 1 Bu olayların baslangıcındakı ınsanlar bunlardan ne zaman haberdar oldular?
Soru 2 Vatanperver olmak ıstemıyorum dıyenler yarın okula metroyla metrobusle gıtmeyecekler mı ?
Ben agır konusmayı sevmem ama bıle bıle kargasa cıkarmak vatan haınlıgıdır Su an gezıparkındakılerın cok masum oldukları soylenıyo kendını kullandıran masum degıldır.
Parazıt gıbı memleketın herseyınden faydalananlar vatanhaınlıgı yapıyorlarsa bunun adı cevrecılık degıldır
Sız hıc Green Peace ın ortalıgı savasalanına cevırdıgını gordunuz mu ?

Her fikre saygı duymak lazım. Malum bizler fikirlerimiz için Gezide ve tüm ülkede direniyoruz. Halen bazı düşünce yapıları işlerine gelmediği için cevreci diyor. Halen bir takım insanlar tüü kaka diyor. Son iki gün hariç tüm uygun zamanlarımı gezide ve çevresindeki direnme noktalarında geçirdim. Green Peace örneklemesi hayli komik kalıyor. Bu ülkede bireysel özgürlüklerine haklarına direnen insanlara uygulanan baskıyı televizyonlardan izlemeyen yoktur. Detaylara girmeyeceğim. Ancak bu baskı bu vahşet bu yok sayma ancak iç savaş yaşayan ülkelerde yaşanıyor.

Biz netiz Biz pasif direniş noktasında emek veriyoruz. Hangi cahil farklı düşünsede bu halkın hayatı boyunca bütün olmak yolunda verdiği ilk sınavdır. Ben yumuşak yatağımda keyif yapmak yerine gezide kıvrılıp uyuyorsam bu geçmişten bana kalan mirası gelecekte bırakacağım kişilere olan saygımdandır.

Ötesi bir düşüncem yoktur. Bu ülke her santimetresiyle bizimdir. Bizim olana bizi bu noktaya getirenlere saygı şarttır. Derebeylikler diktatörlükler yıkılmaya mahkumdur.

Direneceğiz sonuna kadar direnecek ve saygı duyulana kadar sesimizi yükselteceğiz. Herkeste buna saygı göstermek zorundadır.

Rica ederim. İlgilenmemize memnun oldum.

salkım salkım tan yelleri estiğinde
mavi patiskaları yırtan gemilerinle
uzaktan seni duşunurum İstanbul
bin bir direkli halicinde akşam
adalarında bahar
süleymaniyede güneş
hey sen güzelsin kavgamızın şehri

ve uzaklardan seni düşündüğüm bu günlerde
bakışlarımda akşam karanlığın
kulaklarımda sesin İstanbul

ve uzaklardan
ve uzaklardan seni düşündüğüm bugünlerde
sen şimdi haramilerin elindesin İstanbul

plajlarında karaborsacılar
yağlı gövdelerini kuma sermiştir
kürtajlı genç kızlar cilve yapar karşılarında
balık pazarında depoya kaçırılan fasulyanın
meyvesini birlikte devşirirler
sen şimdi haramilerin elindesin İstanbul

et tereyağı şeker
padişahın üç oğludur kenar mahallelerinde
yumurta masalıyla buyutulur çocukların
hürriyet yok
ekmek yok
hak yok
kolların ardından bağlandı
kesildi yolbaşların
haramilerin gayrısına yaşamak yok

almış dizginleri eline
bir avuç vurguncu müteahhit toprak ağası
onların kemik yalayan dostları
onların sazı cazı villası doktoru dişçisi
ve sen esnaf sen söyle sen memur sen entelektüel
ve sen
ve sen haktan bahseden ortaköyün cibalinin işçisi
seni öldürürler
seni sürerler
buhranlar senin sırtından geçiştirilir
ipek şiltelerin istakozların
ve ahmak selameti için
hakkında idam hükümleri verilir

haktan bahseden namuslu insanları
yağmurlu bir mart akşamı topladılar
karanlık mahzenlerinde şehrin
cellatlara gün doğdu
kardeşlerin acısıyla yanan bir çift gözün vardır
bir kalem yazın vardır
dudaklarını yakan bir çift sözün vardır
söylenmez

haramiler kesmiş sokak başlarını
polisin kırbacı celladın ipi spikerin çenesi baskı
makinesi
haramilerin elinde
ve mahzenlerinde insanlar bekler
gönüllerinde kavga gönüllerinde zafer
bebeklerin hasreti içlerinde gömülü
can yoldaşlar saklıdır mahzenlerinde

boşuna çekilmedi bunca acılar İstanbul
bulutların ardında damla damla sesler
gülen çehreleri ve cesaretleriyle
arkadaşlar çıktı karşıma
dindi şakaklarımın ağrısı

bir kadın yoldaş tanırdım
bir kardeş karısı
hasta ciğerlerini taşıdığı çelimsiz kemikli omuzları
ve hüzünlü çehresiyle bebelerini seyrederdi
cellatlara emir verildiği gün haramilerin sarayında
gebeliğin dokuzuncu ayında
aç kurtların varoşlara saldırdığı tipili bir gece yarısı
sırtında çok uzak bir köyden indirdi
otuz beş kiloluk sırrımızı
zafer kanlı zafer kıpkırmızı

boşuna çekilmedi bunca acılar İstanbul
bekle bizi
büyük ve sakin süleymaniyenle bekle
parklarınla köprülerinle kulelerinle meydanlarınla
mavi denizlerine yaslanmış
beyaz tahta masalı kahvelerinle bekle
ve bir kuruşa yeni hayat satan
tophanenin karanlık sokaklarında
koyun koyuna yatan
kirli çocuklarınla bekle bizi
bekle zafer şarkılarıyla ceddelerinden geçişimizi
bekle dinamiti tarihin
bekle yumruklarımız
haramilerin saltanatını yıksın
bekle o günler gelsin İstanbul bekle
sen bize layıksın

VEDAT TÜRKALİ

Bu gece evden çıkamıyorum. Kalbim çıkabilenlerle. Bari bir şiir paylaşayım dedim. Bu şiirde belki dönem başka, mevsim başka ama içinden geçtiğimiz günlerin ruhuna o kadar uygun geldi ki....

Bu bir Suç duyurusudur.

Ben bir Çapulcuyum. Ben Çarşı Kendine Karşı diyebilen bir neslin içinde büyüyen bir semt çocuğuyum. Rahmetli dedem Semtimizde babadan kalma mesleği ile bir balıkçıydı. O zamanlar kısa şortla gezerken abilerimin maçlara bir sevda ile gidişini semtin bu coşkuya katılışına tanıklık ederek büyümüş bir bireyim.

Neden Beşiktaş’ı tuttuğumu anlatmayacağım. Ama neden Çarşı fanatiği yada bir çarşı miğferi olduğuma değineceğim.

Aykırı olmak isyankâr olmak ama bir o kadar duyarlı olmak. İçinde ateşler yanarken Siyah Beyaz En büyük Beşiktaş derken sosyal sorumluluk adına emek veren bir grupla yürümeyi öğrendim. Haksızlığa karşı bir bütün olan sosyal platformlarda Çarşı damgasını vuran bir grubun. Beraber ıslandık biz bu yollarda diyen. Ama semte inip abilerin öğüdüyle Ağzımıza alkol sürmeden önce Kızılay’a Kan veren bir gençliğin orta yaş kuşağıyım. Çarşıyı takip edenler bilir bunu tekrar tekrar anlatmaya gerek yok.

Bugün Ben Çarşı grubunun bir parçası olmaktan onur duyuyorum. Ne acıdır ki Sevdiğimiz Saydığımız abilerimiz sırf haksızlığa direndikleri için bir iftiraya kurban giderek Çıkar amaçlı örgüt kurmaktan dolayı evlerinden alınmıştır.

Ben Osman ........ olarak Çarşı grubunun duruşuna yaptıkları direnişlere bir fiil katılmaktan onur duymaktayım. Onların suçlanmakta olduğu her iftirada gerekirse onlar ile yan yana yatmaktan gene bir bütün olmaktan onur duyarım.

Her yaptıkları eyleme katılmış olsam yada olmasam da katılmış varsayarak Bir Çarşı miğferi olmaktan bir adım geri atmayacağımı son nefesime kadar gücümün yettiğince haksızlığa karşı duracağımı kamuoyuna duyururum.

#direngezi #hepimizçArşıyız #direnankara #direnizmir #direnTürkiye

Bu bir Suç duyurusudur.

Ben bir Çapulcuyum. Ben Çarşı Kendine Karşı diyebilen bir neslin içinde büyüyen bir semt çocuğuyum. Rahmetli dedem Semtimizde babadan kalma mesleği ile bir balıkçıydı. O zamanlar kısa şortla gezerken abilerimin maçlara bir sevda ile gidişini semtin bu coşkuya katılışına tanıklık ederek büyümüş bir bireyim.

Neden Beşiktaş’ı tuttuğumu anlatmayacağım. Ama neden Çarşı fanatiği yada bir çarşı miğferi olduğuma değineceğim.

Aykırı olmak isyankâr olmak ama bir o kadar duyarlı olmak. İçinde ateşler yanarken Siyah Beyaz En büyük Beşiktaş derken sosyal sorumluluk adına emek veren bir grupla yürümeyi öğrendim. Haksızlığa karşı bir bütün olan sosyal platformlarda Çarşı damgasını vuran bir grubun. Beraber ıslandık biz bu yollarda diyen. Ama semte inip abilerin öğüdüyle Ağzımıza alkol sürmeden önce Kızılay’a Kan veren bir gençliğin orta yaş kuşağıyım. Çarşıyı takip edenler bilir bunu tekrar tekrar anlatmaya gerek yok.

Bugün Ben Çarşı grubunun bir parçası olmaktan onur duyuyorum. Ne acıdır ki Sevdiğimiz Saydığımız abilerimiz sırf haksızlığa direndikleri için bir iftiraya kurban giderek Çıkar amaçlı örgüt kurmaktan dolayı evlerinden alınmıştır.

Ben Osman ........ olarak Çarşı grubunun duruşuna yaptıkları direnişlere bir fiil katılmaktan onur duymaktayım. Onların suçlanmakta olduğu her iftirada gerekirse onlar ile yan yana yatmaktan gene bir bütün olmaktan onur duyarım.

Her yaptıkları eyleme katılmış olsam yada olmasam da katılmış varsayarak Bir Çarşı miğferi olmaktan bir adım geri atmayacağımı son nefesime kadar gücümün yettiğince haksızlığa karşı duracağımı kamuoyuna duyururum.

#direngezi #hepimizçArşıyız #direnankara #direnizmir #direnTürkiye

+++ :yelkn: +++ :yelkn: +++ :yelkn:

Bu bir Suç duyurusudur.

Ben bir Çapulcuyum. Ben Çarşı Kendine Karşı diyebilen bir neslin içinde büyüyen bir semt çocuğuyum. Rahmetli dedem Semtimizde babadan kalma mesleği ile bir balıkçıydı. O zamanlar kısa şortla gezerken abilerimin maçlara bir sevda ile gidişini semtin bu coşkuya katılışına tanıklık ederek büyümüş bir bireyim.

Neden Beşiktaş’ı tuttuğumu anlatmayacağım. Ama neden Çarşı fanatiği yada bir çarşı miğferi olduğuma değineceğim.

Aykırı olmak isyankâr olmak ama bir o kadar duyarlı olmak. İçinde ateşler yanarken Siyah Beyaz En büyük Beşiktaş derken sosyal sorumluluk adına emek veren bir grupla yürümeyi öğrendim. Haksızlığa karşı bir bütün olan sosyal platformlarda Çarşı damgasını vuran bir grubun. Beraber ıslandık biz bu yollarda diyen. Ama semte inip abilerin öğüdüyle Ağzımıza alkol sürmeden önce Kızılay’a Kan veren bir gençliğin orta yaş kuşağıyım. Çarşıyı takip edenler bilir bunu tekrar tekrar anlatmaya gerek yok.

Bugün Ben Çarşı grubunun bir parçası olmaktan onur duyuyorum. Ne acıdır ki Sevdiğimiz Saydığımız abilerimiz sırf haksızlığa direndikleri için bir iftiraya kurban giderek Çıkar amaçlı örgüt kurmaktan dolayı evlerinden alınmıştır.

Ben Osman ........ olarak Çarşı grubunun duruşuna yaptıkları direnişlere bir fiil katılmaktan onur duymaktayım. Onların suçlanmakta olduğu her iftirada gerekirse onlar ile yan yana yatmaktan gene bir bütün olmaktan onur duyarım.

Her yaptıkları eyleme katılmış olsam yada olmasam da katılmış varsayarak Bir Çarşı miğferi olmaktan bir adım geri atmayacağımı son nefesime kadar gücümün yettiğince haksızlığa karşı duracağımı kamuoyuna duyururum.

#direngezi #hepimizçArşıyız #direnankara #direnizmir #direnTürkiye
Sözün bittiği yer +++ +++ +++

Yaklaşık 1 aydır foruma giremedim. Normale dönmeye çalışsak da yaşanılanlar unutulmayacak. 20 güne yakın sokaklarda ölümlerden döndük. 28 mayıstan itibaren hayatımız değişti. Hepimiz bir şekilde direndik. İlk günden itibaren sokaklardaydık. Yanımda çok arkadaşım yaralandı. Çok kez gaz kapsülleri kafamızı sıyırdı. Polisin elinden çok kez şansa kurtulduk. Malesef çok arkadaşım göz altına alındı. Çok kişiyi revirlere taşıdık. Ne kadar gaza maruz kaldığımızdan zaten bahsetmiyorum. Barikatlar kurduk. Polis tarafından 100 m2 lik bir alana kitlendik. Üzerimize gazlar yağdırıldı. Herkes bu zulüme karşı elinden geleni yaptı. Öyle şeyler yaşadık ki bazı kareler hala gözümün önünden gitmiyor. Eve sadece duş almak için girdik. Tanımadığımız dostlar bize evlerini açtı. Çadırlarda tanımadığım dostlarımla uyandım. Sabah umutla uyandık hep beraber. Dostluğu kardeşliği ve güvenmeyi hatırladık. Bu ülkenin cumhuriyet tarihinde yaşadığı en büyük direnişe şahit olduk. Bundan gurur duyuyorum. DNA larımızla oynandığını sandığım bir dönemde Türk halkının o kıvılcımı beklediğini gördüğümde günlerce ağladım. Bu bayrak için bu vatan için gelecek nesil için uyandığımız günden beri uyumak hiç bu kadar zor olmamıştı. Son bir kaç gündür ortalık sakinleşmiş gibi görünse de içimizde o ateşle yaşamaya devam ediyoruz. Henüz hiçbir şey bitmiş değil. Herşey yeni başlıyor. Henüz bilmediğimiz çok kişi hala yaşam mücadelesi veriyor. Bilmediğimiz çok kişi yaşamını yitirdi, sakat kaldı. Ben bu zulme tahammül edemiyorum. Her geçen dakika daha da doluyorum. Bu ülkenin vatandaşı olarak bir kez daha gurur duydum. Siyasi bir direniş olmadığı için. Uyumadığımız için.

Nasıl bir cehennemde 1 ay geçirdiğimizi tüm dünya gördü, görmeye devam ediyor. Hala kendime gelemediğim için duygularımı ifade etmem mümkün değil. Günlerdir aktif olamadığım için yazmam gerektiğini düşündüm. Sokaklara dökülen her dostumla gurur duyuyorum. Bir süre daha fazla aktif olamayacağım. Rehavete kapılmayın dostlarım. Herşey yeni başlıyor.

sevgiler,
Bia!

Yaklaşık 1 aydır foruma giremedim. Normale dönmeye çalışsak da yaşanılanlar unutulmayacak. 20 güne yakın sokaklarda ölümlerden döndük. 28 mayıstan itibaren hayatımız değişti. Hepimiz bir şekilde direndik. İlk günden itibaren sokaklardaydık. Yanımda çok arkadaşım yaralandı. Çok kez gaz kapsülleri kafamızı sıyırdı. Polisin elinden çok kez şansa kurtulduk. Malesef çok arkadaşım göz altına alındı. Çok kişiyi revirlere taşıdık. Ne kadar gaza maruz kaldığımızdan zaten bahsetmiyorum. Barikatlar kurduk. Polis tarafından 100 m2 lik bir alana kitlendik. Üzerimize gazlar yağdırıldı. Herkes bu zulüme karşı elinden geleni yaptı. Öyle şeyler yaşadık ki bazı kareler hala gözümün önünden gitmiyor. Eve sadece duş almak için girdik. Tanımadığımız dostlar bize evlerini açtı. Çadırlarda tanımadığım dostlarımla uyandım. Sabah umutla uyandık hep beraber. Dostluğu kardeşliği ve güvenmeyi hatırladık. Bu ülkenin cumhuriyet tarihinde yaşadığı en büyük direnişe şahit olduk. Bundan gurur duyuyorum. DNA larımızla oynandığını sandığım bir dönemde Türk halkının o kıvılcımı beklediğini gördüğümde günlerce ağladım. Bu bayrak için bu vatan için gelecek nesil için uyandığımız günden beri uyumak hiç bu kadar zor olmamıştı. Son bir kaç gündür ortalık sakinleşmiş gibi görünse de içimizde o ateşle yaşamaya devam ediyoruz. Henüz hiçbir şey bitmiş değil. Herşey yeni başlıyor. Henüz bilmediğimiz çok kişi hala yaşam mücadelesi veriyor. Bilmediğimiz çok kişi yaşamını yitirdi, sakat kaldı. Ben bu zulme tahammül edemiyorum. Her geçen dakika daha da doluyorum. Bu ülkenin vatandaşı olarak bir kez daha gurur duydum. Siyasi bir direniş olmadığı için. Uyumadığımız için.

Nasıl bir cehennemde 1 ay geçirdiğimizi tüm dünya gördü, görmeye devam ediyor. Hala kendime gelemediğim için duygularımı ifade etmem mümkün değil. Günlerdir aktif olamadığım için yazmam gerektiğini düşündüm. Sokaklara dökülen her dostumla gurur duyuyorum. Bir süre daha fazla aktif olamayacağım. Rehavete kapılmayın dostlarım. Herşey yeni başlıyor.

sevgiler,
Bia!

+++ :yelkn: +++ :yelkn: +++ :yelkn: +++ :yelkn:

Bia +++

tüm direnişçilere selam olsun!

"parka müdahale edilmeyecek" denilen gün parka gaz bombaları yağdırıldığında gözüme talcid sıkan genç kadına, maskem olmadığı için tişörtümü burnuma çekiştirirken o kargaşada bana elindeki maskeyi uzatan orta yaşlı adama; beşiktaş'ta, tarlabaşı'nda arabasını barikata çekenlere, barikatlarda bir gıdım emeği olanlara, taksim'de perişan olup ara sokaklara kaçanları revirlere taşıyanlara, evini revir yapanlara, o über yaratıcı duvar yazılarını yazanlara, sloganları bulanlara, hiçbir şey yapamasa da elinde tencere tavasıyla "bravo çocuklar" diye bizi sokaktan geçirip kendimizi kahraman gibi hissetmemizi sağlayan teyzelere, ortalık müdahale yapılacakmış gibi gerilince "vicks ister misin" diyen çifte, istanbul dışında izmir'de, ankara'da, antakya'da ve diğer pek çok yerde direnişe destek veren herkese çok teşekkür ederim. umudumu artırdınız, kenetlenmeyi, yardımseverliği, karşılık beklememeyi hatırlattınız. gözlerim hem sinirden/üzüntüden, hem sevgiden, umuttan, neşeden o kadar çok doldu, o kadar çok gelgit yaşadım, o kadar çok ağladım ki hayatımda ilk kez uçuk çıkardım =)

başarılı olduk mu emin değilim. sayıca ne kadar çok olduğumuzu, her kesimden insanın orada olduğunu direnişin içinde olanlardan başka kimse fark etti mi, sokaktaki sıradan vatandaşların ne kadarının desteğini alabildik bilmiyorum. taleplerimizi kabul ettirmemizin mümkün olmadığını da hissediyorum. ama pek çok insanın korkmamayı, başkaldırmayı öğrendiğini biliyorum. artık bu gençlik iktidar için çok daha tehlikeli. benim biraz olsun umudum var.