Korkularımız olmadan nasıl egonun ötesine geçeceğiz? Kabul edilemeyeni nasıl kabul edeceğiz?

Sınırlarımızı belirleyen zaten korkularımız ve kendimiz zannettiğimiz egomuz değil midir?

Aslında kölenin korkma hakkı yoktur diye düşünüyorum.. BDSM parantezi içerisinde kalınmak üzere Efendi herşeyi yapmaya ve yaşatmaya muktedirdir...
Korku hakkı dıye bır sey olmaz korku zaten kölenın ruhunun hamurunda olan bır olgudur. EFENDISINE kayıtsız şartsız itaat ederken korkuyu ruhunun en derınlerınde hısseter EFENDISININ tek bır bakısında bile.. O tek bir bakışla titretmek...........

Ayrıca bilinmemezlik daima korkuyu da beraberınde getırır. EFENDI neyi ne zaman ve ne şekilde yapacagı genelde önceden bilinmez...EN azından öyle olmalı ...

Korkma hakkını belki yalnış kullandım, demek istediğim şuydu, korktuğu için bazı şeyleri istememeyi kast etmek istemiştim, ama yalnış betimlemişim...

Yosa tabiki korku vardır, acıdan korkma , bilinmezlikten korkma ama bence kölenin en büyük korkusu efendisini mutlu edememe korkusudur (en azından benim için öle) ... Efendimi mutsuz etme korkusu yüreğimi dağlar benim... Mutlu etmek için her bedeli öderim, bu bedeller ödenirken de elbette acı'dan korkma, bilinmezlikten korkma yaşanır, ama efendinin mutsuzluğu olasılığı öylesine derin bir korkurkudur ki, diğer kaygılar sıfır kalır bu korkunun yanında...

Saygılar

herkesin sinirlari vardir.
sinirlari zamanla genisler o ayri...

Ben ce kole efendi ilişkilerinde sınırı efendi belirler ilşikinin o anki aşamalarına gor yani şiddeti ve acıyı hangi derecede yaşatacanı efendi karar verir bana gor Kolenin sınırı yoktur efendilerin sınır ları vardır profosyenel bir efendi malı olan kolenin cok aşırı tahrip olmasını istemez zaten kaldıra bilecegi kadar acı cektirir sizin düşün celerinizide okumak isterim bu konuda daha onceden işlenmiş bir konu olsada